27. Hafta – Duygusal ve Kararsız Gebe

Bu haftalar pek bir zormuş sevgili okur. Öncelikle duygusal açıdan… Babamın mide rahatsızlığı, tuttuğu Oruç nedeniyle nüksetmiş ona ağlarım, kızım bir söz söyler taaa içime dokunur ona ağlarım, günceli takip edeyim derim ağlayacak tonla şey olur zaten ağlarım da ağlarım… Bir de üzerimde bir alınganlık var ki sormayın normalde asla kafa yormayacağım şeylere takılıp kalıyorum.

Bu haftalar hormonların asıl tavan yaptığı zamanmış bana kalırsa. Hareketlerimin de geçen haftalara göre kısıtlanması beni oldukça sıkıyor, rahatsız ediyor. Maalesef geçen haftalarda iyi gittiğini düşündüğüm kilo alımım da bu ara iyice hızlandı üzerinize afiyet on kilo almış bulunmaktayım. Ve son üç aylık döneme yeni girdiğimi düşünürsek durumum vahim gibi görünüyor. 

Çok şükür büyüyen sadece benim göbeğim değilmiş kızım da hızla büyümeye devam ediyormuş içeride. Kaşı kirpiği oluşmuş çoktan da gözleri de işler duruma gelmiş. Akciğerler solunum yapabilme özelliğine sahip olsalar da bu hafta da doğan bebekler surfaktan adlı maddenin yetersiz olması nedeniyle solunum problemi yaşarlarmış, o yüzden canım kızım sen benim sızlanmalarımı boşver ve zamanında sağlıkla gel anlaştık mı?

Bu hafta Meriç’in bebekliğinden neler saklamışım onları çıkardım. Sakladığımı sandığım kıyafetleri de dağıttığımı farkettim.  Sanırım ikinciyi düşünemediğim buhran zamanlarıma gelmiş, her kime verdiysem de helal olsun.

Şimdi asıl sorunum odalarını ayırmalı mı ayırmamalı mı? Bizim evimiz üç oda bir salon oturma odası olayımız yok salonumuzda oturuyoruz, uzanıyoruz, misafir ağırlıyoruz  vs. Oturma odası olan oda da Meriç’in odası, onun dışında bir de küçük odamız var ama ferah bir oda. İki numaranın odası olarak orayı hazırlamayı düşünüyorum, malum zamansız uyanmaları, ağlamaları, acıkmaları olacak. Bu durumda Meriç’in de rahatsız olmasını istemem. Hem de Meriç seneye anasınıfına başlayacak sonra ilkokul falan derken daha rahat bir ortam gerekli olacak ona da. Bir yandan da Meriç’in odasında ranza olsa daha mı iyi olurdu diye de düşünüyorum ikisi de kız olunca mantıklı gibi aynı oda, hem ev de derli toplu olurdu, yerden tasarruf olurdu, küçük odayı yatılı misafir için kullanırdık yine diye de düşünüyorum. Başta bir park yatak alıp istediğim odaya taşıyıp, gerisini de sonra mı düşünsem dediğim de oluyor. Bilemiyorum işte kafam karışık bu hususta.. Meriç’in bebekliğinde bir sallanan beşiğimiz vardı katlanma özelliği olmadığı için eski evimizde daha küçük olduğundan evde koyacak yer bulamayınca başkasına vermiştik daha taksitlerini ödemeye devam ederken hemde. Sonra bir de park yatağımız vardı onun da bir yeri kırıldı pek de sevmemiştim zaten onu da attık. Biz zaten Meriç ile 3-3,5 sene beraber yattığımız için yataklar da gereksizdi evimizde. 

Sevgili okur bana bir akıl ver kurbanın olam ben şimdi napam? 🙂

Şu da pek tatluymış yahu 🙂